Kötüyüm ben..

Çok yorgunum..Ne olduğunu bile anlamadan kendimi en dipte bulmaktan yoruldum.Aklımdaki sorulardan,korkulardan,endişelerden çok sıkıldım.Kaçmak,gitmek istiyorum ama insan kendi bedeninden ancak bir şekilde kaçabilir buda benim için bir seçenek olamaz..o bana gelmeden ben ona gidemem..çok savaştım çok uğraştım ben 5.senemdeyim, artık geçsin yada tamam geçmesin geçmeyecek ama en azından geçen yıl olduğu gibi rahat bıraksın beni..

Babam anjiyo olacaktı pazartesi operasyona alınacaktı ki perşembe günü ben uzanmış film izlerken ağzımda bir tat hissettim..tükürdüm ve kandı..o anki korkuyu hayatımda hiçbir zaman hissetmedim.Korkunç olan böyle gidecek olmanın düşüncesiydi kanayarak,aniden,acı çekerek..elbette ağzımdan kan geldiği için varislerimin kanadığını yada mide kanaması geçirdiğimi düşündüm.Kocama sarıldım,annemle babamla vedalaştım.Yolda acile giderken kan kesildi.Sonra tüm gece acilde kaldım monitörlü gözlemde yattım bir süre.Bir sürü yaşlı insan ve ben..Son zamanlarını yaşayan gitmeye hazır insanlar ve üzerimde ponponlu kedicikli kazağımla ben..böyle bir durumda en çok bakışlardan yoruluyor insan.Hissediyorsunuz ki hasta olmayı kimse yakıştırmıyor..hele de bu kadar hasta olmayı..kolunda aletle monitöre bağlı olacak kadar hasta olmayı..hemşireler diş eti kanamasıdır deyip dalga geçtiler önce taki hastalıklarımı duyana kadar..insanların yüzlerinde gördüğüm bu ifade beni şaşırtmıyor ama yoruyor artık..acıma hissi..derin bir acıma..

Doktoruma beni o bölümden çıkarmasını rica ettim.Normal hastaların arasına girdim.Tüm gece uyumadım hiç..müzik dinledim ve bekledim..kanama kesilmişti ama kanım birkaç saatte düştü..şaşırdılar oysa kanamadan değil aslında korkudan düşmüştü.Çünkü benim vücudum korku yada üzüntüyü kaldıramıyor bağışıklık sistemim saldırı kabul ediyor ve kanım düşüyor.
Sabah çıktım acilden..sonra tüm doktorlarıma gittim.Her şey normaldi.Kanım yükseldi.Karaciğerim iyiydi hatta daha da iyiydi.8 gün sonra kanama tekrarladı.Bu kez daha az korktum.KBB ye gittim bir kaynak bulamadılar.Oysa dünde bugünde az az kan geldi yine..ağzımda o tadı hissediyorum tükürüyorum ve kan..

Kan sulandırıcı kullandığım için çok anormal değilmiş vs.vs..Ben bir insanım ya etten kemikten bir insan..Hasta olmam benim herşeyi kabullenebileceğim anlamına gelmiyor ki..ağrı normal,hazımsızlık normal,şu normal,bu normal ama kanamayı hangi insan nasıl normal görebilir ki..genelde doktorlarımın sözlerinden çıkardığım anlam şu "sen yaşıyorsun ya şu an buna şükret fazla kurcalama".

Doktorlar sağlıklı insanları rahat ettirmek için,hasta insanlarıysa yaşatmak için uğraşıyorlar.Hele benim kadar hastaysanız rahat yaşamak kocaman bir rüya sadece.Bazen isyan ediyor insan şu sıralar berbat durumdayım.Düştükçe düşüyorum sanki..Midem de çok kötü.Yemek istemiyorum,yiyemiyorum zaten.Kilo veriyorum gittikçe zayıflıyorum.Kortizonla bu kadar zayıflayabilen tek insan benim sanırım.

Kendimi toparlamaya çalışıyorum hayata sarılsam yapacak dayanacak birşeyler olsa bu kısırdöngüden kurtulabilirmiyim diyorum ama okul bitti diplomamı aldım,iş olmuyor çağırmıyorlar artık ümidimide kesiyorum.Zaten doktorum öyle uzun saatler çalışamazsın bunu sakın düşünme 9 la 4 yada 5 arası çalışacağın çok yorucu olmayan bir iş olmalı dedi de öyle iş nerde benim işim çok yoğun mesai gerektiriyor..

Oysa ben unutmaya başlamıştım herşeyi kendimi toparlamaya ümitlenmeye başlamıştım hayatla ilgili çalışacaktım her şartta eskisi gibi sosyal hayatım olacaktı.Nasıl bir rüya..Zaten kim beni ne yapsın.Doğru düzgün yiyemeyen,içemeyen,çabuk yorulan,ne zaman ne olacağı belli olmayan bir tipim.

Kısaca iyi değilim ben..babam da anjiyoyu erteledi benim yüzünden.Ruhum çok yaralı bedenim de..