28 Ağustos 2015 Cuma

Neşeli günler..

Blogcum çok özlendiğini bil önce:)
en son çok iç karartıcı yazmışım.Durum da gerçekten kötüydü.Şu ansa hayatımın en güzel dönemlerinden birini yaşıyorum.O korkunç ilacı tüm doktor dayatmalarına karşın şiddetle reddettim.Kendim hakkında en çok şeyi ben biliyorum;vücudumu tanıyorum,vereceğim tepkileri biliyorum.O ilacı kaldıramayacaktım ve hayatımda olmasını istediğim başka şeyler vardı.O isteklere ulaşmak içinse o ilaç bir engeldi.Şu an bana engel olmayan,hayatımı gayet güzel sürdürmeme izin veren başka bir ilaç kullanıyorum.

Büyük süprizlere hazır ol blogcum.Şu an söyleyemem, daha çok yeni, hem de geleneksel olarak henüz söylememeliyim.Gerçi anlayan anladı:)ama olsun açıkça yazmayacağım.Umarım çatlamam.Çünkü son aylarda neler yaptığımı,okuduğum kitapları,yaptığım alışverişleri,dereyi görmeden paçayı sıvamalarımı anlatmamak için kendimi çok zor tutuyorum.Neyse bekleyin. Coming soon:)

Bu yaz da kış gibi geçti.Gel git,gel git..Sanırım ancak hostesler benim kadar uçuyorlardır.Bu sene çok denize giremedim,girmek istemedim.Hayatımda bu yazki kadar sıcak görmedim.Nefes alınmıyor,yürünmüyor,uyunmuyor o derece.Deniz bile hamam suyuna dönmüş.Bu yıl denizi,kumsalı çok sevemedim.Bir hafta kadar gittik acayip ateşlendim.Yok yani bu yıl anlaşamadık denizle.


Urla her zaman muhteşem.Bağ bozumu Festivalimiz yapıldı.Standlar,yemekler,yarışmalar,müzikler..Urla benim cennetim.Burada yaşlanıp,ölmek istiyorum inşallah.Sanat sokağımız bence Alaçatı'nın o vazgeçilmez sokağından çok daha orjinal ve özel.O kendine has salaşlığı,her yerdeki sanat kokusu,kitaplar,antikacılar..Yolunuz İzmir'e düşerse Urla burada hep sizi bekliyor unutmayın.

Urla iskelede Deniz Altı Cafemiz var mesela ki sanırım ünü epey yayılmış durumda.Aşkımla son yıldönümümüzü orada kutladık.8.yıla girdik blog tam 7 yılı bitirdik.Hayatımın en güzel 7 yılını kocamla geçirdim ondan öncesini eksik kabul ediyorum.İyi ki beni seçmiş,beni tamamlamış,beni sevmiş..Deniz Altı diyordum nerelere geldim:)hemen denizin kenarında ve dekorasyonu,yemekleri muhteşem.Karides güveçi şiddetle tavsiye ederim.Tabi içebiliyorsanız herkes bira-kalamar ikilisini tercih ediyor genelde:)

Aslında bitirmesem sabaha kadar yazarım ama bir yerde noktayı koymalıyım.Yakında çok farklı,eğlenceli,çoook umut dolu yazılar gelecek inşallah.

Sizi Seviyorum.






6 Mart 2015 Cuma

UMUT IŞIĞI..


Eveeet blog.Döndük yine aynı yere..Aslında hep olduğumuz ama zaman zaman görmezden geldiğimiz,etkilerini hafifletince yok saydığımız o yere..Hastalığın tam içine..


Kardeşim boşanıyor.Tanışma hikayelerini,muhteşem düğünlerini anlattığımdan beri 2 yılı geçmiş ve bazen olmuyor işte.Düğün rüya gibi olsa da,her şey peri masalıyla başlasa da sürmeyince sürmüyor.

Onun bir damla gözyaşı için dünyayı alt üst edebilecekken böyle acı çekmesi içimi her gün yaktı.Sinir,kin,üzüntü atmak istesem bile yakamı hiç bırakmadı.Taşınma stresi,uzaklık,başka bir şehir derken hastalığım alt üst olmuş.İzmire sadece basit bir kontrol için gelmiştim ama iki haftayı geçti geri dönemedim.O doktordan diğerine sürüklendim.Kanım çok düşmüş,tüm tahlillerim allak bullak olmuş.Yine de kortizonu çoğaltırım geçer havasındaydım ama kortizon artık yetmiyor dediler.Zaten kemiklerim,kaslarım,gözlerim mahvolmuş durumda yüksek doz kortizondan.Tamam dedim az bir zaman verin bir bebek yapacaktım planlamıştım sonrasına bırakalım ama olmadı olmuyor işte..

Dönüşten bir gün önce kardioloğa gittim kalbimde bir sıkıntı hissedip,hastalık bu kez kalbime el atmış.Tıbbi adı başka ama bir çeşit kalpte apse başlamış küçük şu an ama büyürse beni çok rahatlıkla öldürebilir.Sanki yeterince organım hasta değilmiş gibi şimdi de kalp katıldı aralarına.Panik yapacak birşey yok ilaçlar geçirecek dediler ama kullanmamı istedikleri ilaç senelerdir direndiğim ölüme varan yan etkileri olan, bağışıklık sistemini ters yüz eden bir ilaç.Bu kez direnemedim artık direnmek istemedim.Rapor çıkar çıkmaz ilacı almaya başlayağım.Serum şeklinde veriliyor haftada 1 kez sanırım 4 kez almam gerekecekmiş.

Hastalığımı tam olarak sıfırlama garantisi de yok ama denemek gerekiyormuş en azından uzun bir rahatlık dönemi olacakmış ki umarım öyle olur.

Artık böyle bir hayat istemiyorum,öyle bir noktaya geliyor ki insan böyle devam edeceğime bitsin o zaman diyorsun.Ya normal insanlar gibi yaşayabileyim yada bitsin.Bu kadar hasta olmak garip bişey diğer tüm insanlara korkunç gelen ilaçlar,tahliller,acı çekmek,ölüm fikri o kadar yakın ki istesen bile acayip gelmiyor en temel içgüdülerini bile yitiriyorsun.

Umarım herşey iyi gider.Belki hastalık gider ve geri gelmez.Belki bundan sonra sadece karaciğerimin yarattığı sorunlarla uğraşırım.Vücudum durmadan bana karşı saldırmaz.Umarım..

İşte adım bu yüzden umut ışığı zaten.Hep uzakta bir umut ışığından ibaret hayatım.Görüp ulaşmaya çalıştığım bazen başardığım bazen başaramadığım.

Bunu da yeneceğim..Buraya kadar geldim devamını da getireceğim.Pes etmek yok.Kaç kez yendim ben ölümü bu kez de yenilmeyeceğim...


12 Şubat 2015 Perşembe

HABERLER..

Şekerparem,bal kaymağım,canımın içi bloğum beni affetmen için umarım bu güzel sözler iyi bir başlangıçtır.Geçen sene boyunca tek bir yazı yazmışım,çok ayıp etmişim,bana hiç yakışmadı ama çok acayip günler geçirdim.Babamın kazası,ameliyatı,fizik tedavisi ,iyileşme süreci sonra pandişin 10 ay süren işsizliği,evimizden ayrı kalışımız amaaaan çok zordu işte.

Şu an bambaşka bir yerdeyim.İnsanın aklından geçmeyecek şeyler başına geliyormuş gerçekten.Pandişim İzmirde iş bulamadı daha doğrusu bulduğu işleri beğenmedi.Zor beğenen kociş:)Neyse sonunda inanılmaz sınavlardan geçerek büyük,iyi bir firmaya kabul edildi.işsizliğin ne boyutta olduğunu cidden bu iş görüşmesinde öğrendim.Çünkü 3500 kişi arasından seçildi.Yani yaptıkları testler,mülakatlar filan sanki NASA ya astronot alıyorlar havasındaydı:)Kısaca başka bir şehire geldik.Adını söylemiyorum.Gizem gizem..istanbula yakınız artık.Arabayla gidebiliyoruz kısa zamanda.Bu iyi tabi özellikle havaalanında İzmire istediğimiz zaman gidebilmek önemliydi bizim için.

Durumum malum.Her şehre gidebilecek gibi değilim.Bulunduğum yerde büyük bir hastane,iyi doktorlar olmalı,çok soğuk olmamalı vs.Allaha şükür bu şehirde hepsi var.Üstelik arada karda yağıyor.
Yuppi!!!taşınmamızda 1 gün sonra kar yağmaya başladı ama nasıl yağmak,nasıl güzel yağmak..İşlerin arasında öyle bakakaldım kara.Kocamaan bir pencerem var.Önüne oturup manzara izlemelik tam.Bir de bu kez dubleks evimiz.Çok şirin bir çatı katı var hep istediğim gibi.Tabi tüm evlerimiz geçici bu belli.Pandişin işi yüzünden çok kalıcı olabileceğimizi sanmıyorum.Bisle hep şakalaşırdık.Abla siz bir karavan alın derdi.Valla haklı:)

Yani tek başımayım blog.Senelerdir ilk kez yalnızım.Tabiki kocam var.Akşamları eve geliyor çok şükür ama haftanın 6 günü çalışıyor.İzmirde ki hayatım malum sürekli ailemleydim.Uzağa taşındığımda bile her haftasonu Cumadan onlardaydık,genelde de birlikte kalıyorduk.Ben onlardaydım pandişte zaten çok yakın çalıştığı için oraya geliyordu.Şu an tuhaf geliyor bu kadar uzakta olmak ama açıkçası mutluyum da..Yay burcu olmanın iyi tarafı her türlü değişime kolaylıkla uyum sağlayabilmek birde gezmeyi,değişik yerleri çok sevmek.Evimin tüm sorumluluğu  bende, koşuşturup duruyorum.Büyük olduğu için biraz zorlanıyorum ama mutluyum.

Bu şehir ve çevresi tam bir doğa harikası bence.Her Pazar Pandişle gezmeye gidiyoruz yakın yerlere.Yeni yerler keşfetmek süper.Bir de İstanbul da Viaporta gittik.En büyüklerden bile değilmiş sanırım ama cidden bana çok büyük geldi.Mağazalar inanılmaz büyüktü.Metropol böyle bişeymiş demek.Elbette İzmiri özlüyorum.Dünyanın en güzel şehri izmir kesinlikle ama istediğim zaman gidebilirim değil mi?Birde İzmirle bu şehir ve hatta İstanbul inanılmaz farklı.Bize Gavur demelerinin nedenini az çok anladım.Biz baya baya çıplağa yakın dolaşıyoruz sokaklarda yav:)!!Ben ne giyeceğimi bilemedim saygısızlık olsun istemedim çünkü insanlar çok kapalı.Sonra kendim gibi giyindim yani zaten çok acayip giyinmem de tayt kazak filan ama güzel yanı kimse yargılayıcı bakmıyor birbirine bunu çok sevdim.

Bir de ben Youtube a fena takığım.Artık alışkanlık haline geldi.Bazı kanalları sürekli seyrediyorum ama özellikle bir kanal var ki benim tüm annelik içgüdülerimi ayağa kaldırdı.Adı Sacconejolys .Youtube kanallarına takılıyorsanız bir bakın derim.Bayılacaksınız.iki dünya tatlısı bebişleri ve 6 köpekleri olan bir aile.Çoook şekerler.Evet evet annelik içgüdülerim ayakta ve uğraşıyoruz  heralde blog.Kolay değil ama dur bakalım yakında iyi haberler yazabilirim beni bekle?


SENİ VE TÜM CANKUŞLARI ÇOOK SEVİYORUM..