5 Aralık 2011 Pazartesi

Başlığı olamayan yazı..

Beni merak ettiğini biliyorum sevgili blog.Bugüne dek çok şey paylaştık.Sen benim dudağımdaki tebessüm oldun,içimdeki umut,yapabildiğim tek şey,hayatta iyi insanların olduğunu gösteren ve kısa zamanda çok sevdiğim dostları bana kazandıran bir bağ oldun,çok şey belki herşey oldun kısaca..Ama ilk kez bu kadar kırık döküğüm..soru işaretli zamanlarımdaki gibi değil,tüm gerçekliği olanca çıplaklığıyla kabul etmenin zorluğunu yaşar gibi yorgunum..


Binbir umutla,endişeyle,ümitle,sorularla çıktım Ankara yolculuğuna..İlk seferinde acımadı canım Doktorumun beni ben gibi bırakacağını hissettiğim için,durumumum stabil ve çok da kötü olmayan bir şekilde ilerlediğini düşündüğü için rahatlamış ve mutluydum..


Bu kez herşey değişti..Tahlil sonuçlarımı aldım ve yanına gittim.Uzun uzun inceledi ve notlar aldı ve dedi ki:senin için bir mucize yaratamam,30 yıllık bir hastalığı hemde komplike hale gelmiş bir sorunu yok edemem.Karaciğerinle birlikte vücudun çok büyük bir travma geçirmiş ve daha kötü hale gelmiş herşey ama kanının düşmesini vücudunun kendini yok etmesini durdurmalıyız.Sürekli ve çok sıkı bir takipte olmalısın ben bunu buradan yapamam.Çok çeşitli ilaçlar var ama ...adındaki ilaçla başlayabilirsin ve kan alman da gerekebilir.


Söylediği ilaç çok çok güçlü bir ilaç..Kanserlilerin,organ nakil hastalarının bağışıklığını bastıran bir ilaç ve ben kullanmak istemediğimi söyledim."seçeneğin yok.Biz hastaya ilaç verirken getireceklerini ve götüreceklerini hesaplarız ve bana inan senden gidecek şey çok kötü olabilir.."
oradan nasıl çıktığımı ve saatlerce ağladığımı söylemek istemezdim.Size nolucak ki çok güçlüyüm,korkmuyorum,kendimi köşeye sıkışmış,sona gelmiş hissetmiyorum demek isterdim..ama bu yalan olurdu..


Ben dirençli ve çok güçlü olduğumu sanıyordum ama her şey yıkıldı..içimdeki kaleleri kuşattı korkularım..Benim hayallerim vardı..çalışmak,hayata katılmak,en azından eski halime yakın olmak istedim hep ama olmuyor bir türlü olmuyor.Kronik hastalık apayrı bir serüven..
Bitmeyen,tükenmeyen,süründüren bir felaket..Adım umut ışığı benim en karanlık zamanlarda bile yaşam sevincimi,direncimi hep taşıdım ben ama en büyük korkum yavaş yavaş o ışığı kaybetmek..


Çok yorgunum..O ilacı reddetmek istiyorum,kullanmamak ve ne olacağını görmek..olacakları da kabullenmek isteğim aslında..ama buna hakkım yok..Aileme,kocama hatta bana zaman ayıran sizlere,beni gerçekten sevdiğine inandığım dostlarıma bunu yapmaya hakkım yok..

Korkuyorum,bir gün aniden hastaneye gitmekten ve size hoşçakalın bile diyemeden gitmekten korkuyorum..

30 yorum:

lazanya dedi ki...

yapma böyle :( o ilaç işe yarayacak mı peki? gel Ankara'da mı tedavi ol diyor? Kesin ve net bir şey var mı, yoksa deneyecek mi?

Seninle aynı olupta iyileşenler nerede?

Mia Wallace dedi ki...

canım benim deme böyle.. lütfen pozitif düşün..

önce psilokolojin önemli ve sen gülümse. hem umut ışığısın sen di mi? kendinin de ışığısın!

Milena dedi ki...

Canım
ne yazıkki ilacın garantiside yok.İşe yaramazsa başka şeyler deneyecekmiş..belki o da işe yaramayacak..o zaman..bilmiyorum..
benimle aynı durumda olan dünya üstünde fazla hasta yok galiba türkiyede hiç yok..aslında yaşayabilen yok..
ben çok hastayım ama biliyormusun bunu kabullenmek istemiyorum..

Milena dedi ki...

Bitanecik Miam
inan öyle çok uğraşıyorum ki o umudu korumak için..ama bu kez beynimdeki bişeyler izin vermiyor ağlamayı durduramıyorum,çok yıprandım sanırım.
Yarın bir psikologa gideceğim..
sana söz uğraşacağım,kendimi umut ışığını geri getirmek için uğraşacağım önce..

inanirsakolurbence dedi ki...

Bazen ışığımız söner gibi oluyor işte.Bu anlattıkların o kadar tanıdık ki bana.Duyduklarımız bazen yerle bir ediyor bizi ama sonrasında o fikirlere alıştıkça , üzerinden zaman geçtikçe normalleşmeye başlıyor.Kabulleniyorsun , o andan sonra daha sağlıklı kararlar veriliyor.Durup nefes almak , biraz daha üstten bakabilmek önemli olan.

Kendi yaşadıklarıma dayanarak söylüyorum her yaşadığımız üzüntüden sonra toparlanıp daha güçlendik dilerim senin de böyle olur.Işığın hep parlasın...

Milena dedi ki...

Canım
İşte tam da o söylediğin sizin de yaşadığınız noktadayım,ama artık öyle çok bu noktaya gelmiş sonra toparlanmaya çalışmışım ki çok zorlamışım ruhumu..sonunda uzman birinden yardım almam gerektiğine karar verdim.İnşallah zaman ve biraz kılavuzluk önce ruhumu iyileştirebilir..
Umarım sen ve ailen gibi ben de aşabilirim bu zor zamanları..

inanirsakolurbence dedi ki...

Tam toparlanıyorsun ve doktor yeni bir şey söylüyor her şeye yıkılıyor.Defalarca yaşadık çok iyi anlıyorum.

Yardım alman en iyisi sanırım.Umarım aşacaksın canım kalbim ve dualarım seninle bir mucize daha yaratabiliriz:)

Milena dedi ki...

Çok teşekkür ederim canım benim.Biliyor musun böyle zamanlarda anlaşılmak destek görmek hele de dualar öyle önemli ki..Hasta bir insanın tek gücü ruhu ve yaşam sevinci..
İyi ki varsın..
İyi ki bu blog ve güzel dostlarım var..

Missbone dedi ki...

Çok zor bir durum duygularına hak vermiyor değilim... Ama yine de pes etmemelisin... 'Herşeyin başı moral' diye boşuna dememişler Milena'm...
Moralini düzgün tut, ve sağlığın için elinden geleni yap lütfen...

Bu arada bende mimli ödülün var...
*
Gülümsemen eksik olmasın dudaklarından. Mutlu ol ve negatif düşünme.

Burcu dedi ki...

milenacım biliyorum ben şimdi ne yazsam senin hissettiklerini değiştiremiceem ama belki de beterin beterini düşünerek azıcık rahatlamaya çalışmalısın..bu arada psikolog fikri harika..mutlaka gitmelisin..faydalı olacaktır..hatta hepimizin bi tane olsa keşke ama ben düşük çenem yüzünden ikinci bi randevu daha alamam kesin:) bıktırıp, insanı mesleğinden bile soğutabilirim inan;)

Bir İnce Ses dedi ki...

Hoşçakal demeden gitmek kolaydı zaten. Bi yere gidemezsin, sen ilaçları iç yanına kuru üzüm pekmez falan takviye ederiz. Ayda yılda bir kan alırsın hiç bi şeyin kalmaz. Kendini üzüp de daha beter yorma vucudunu.. Kolay kolay gidemezsin bacım :)

Mia Wallace dedi ki...

canım milena'm ödülün var :)

Adsız dedi ki...

milena senin ışığın hiç sönmeyecek lütfen buna inan!

seni çok seviyorum

ve bende ödülün var

Milena dedi ki...

Canım missboneum
bugün bir adım attım ve psikoloğa gittim sorularına verdiğim yanıtlar bile 5 dk konuştuk üstelik beni şaşırttı..
Sanırım sönen umudumu savaşma gücümü geri getirmeye yardımı dokunacak.İyi olacağım inşallah.
ayy ödül mü ya çok merak ettim:)çok teşekkürler canısım.

Milena dedi ki...

Burcucum
biliyormusun inan her satırının benim için çok özel küçük umut haplarımsınız benim.Sizlerin desteği beni güçlendiriyor.
Gerçekten psikolog çok öenmli heleki böyle bir durumda.. 4 yıl beklediğim için çok üzüldüm bugün.
Valla izmirde olsan benimkine git derdim benimle baş edebiliyorsa seninle de baş edebilir:)bende aynen senin gibiyim:)

Milena dedi ki...

Biscim
Nerelerdesin sen ya?bitti mi sınavlar?hoşgeldin.
Niye ki sen de bıdık bıdık o nasıl bu nasıl diye soran bi tipten kurtulmuş olurdun:)yok tamam biyere gitmiyorum.İnşallah..
Kuruüzüm yemekten ağzım başka tat almaz oldu:)ama devam edicez demekki.Sen olayı çözmüşsün.Okuyunca iyileşmiş gibi oldum inankı.niye dertlendim ki ben?filan oldum.
İyi ki döndün Bis:)

Milena dedi ki...

Miam
Çok teşekkürler.Kendimi çok özel hissettim inan bak..Nasıl bişeydir şimdi bakıcam hemen..
mucks...

Milena dedi ki...

Pollyim
Çok tatlısın sen..Dileğim çook uzun yıllar burada olmak ve hepbirlikte sizlerle yaşlanmak..İnşallah öyle olur..
Çatlamak üzereyim meraktan şimdiden teşekkür ederim ödül ne güzel bir kelime:)
ben de seni çok seviyorum tatlım

tinker dedi ki...

Ama ama izin vermiyorum bu umutsuzluğa bu çaresizliğe.o ilaç kullanılıcak.Beni hatırladınmı annesini son anda mucizeyle geri kazanan ben.neler yaşanır çok iyi bilirim öncesinde tedavi sürecinde sonrasında benim annem hiç şansı yoktu hemde hiç bu öyle bir illet ki en azından senin ilacla tedaviye başlama şansın var yılmak yok o ilaçlar çok ağır biliyorum ama bırak kocanı bırak aileni ilk önce kendin için bunu yapmalısın.sonra onlar için mutsuz olma diyemeyceğim ama psikolog yada meditasyn yada seni mutlu edicek hobiler keşfetmeye çalış.iyi olucam de inatlaş hayatla vazgeçmeeee hem kolaydı öyle hoşçakal demeden gitmeler falan yok öyle bişey gerekirse bulurum gelirim yanına dedikodu yaparız biraz erkekleri çekiştirir biraz kadınların kıyafetlerini eleştirir biraz şiir okuruz ben iğrenç espiriler yaparım sen iğrençliğinden gülersin.sımsıkı sıkı sıkı sarıl def et vucudunu yenmeye çalışan o lanet şeyi.senin iyi olmanı isteyen ne çok kişi var gördün mü söz ver bize.

richard'ın damadı dedi ki...

merhaba, bloguna yeni rasladım, normalde beni "dünyayı umursamayan adam" filan diye tanıtır insanlar birine sorarsan. ama burada yazan şeylere kayıtsız kalamadım. yazının yarıdan sonrasını okumadım, çünkü blog başlığı ile uyumsuz, yani hoşuma gitmedi. senin blogunu okuduklarıma kaydettim, nerede umut dolu, güzel yazı görürsem okuycam blogunda. yani diyeceğim, ne biliyim işte. iyi ol. her kimsen, iyi ol.

Milena dedi ki...

Canım Tinkercım
Hiç unutabilir miyim seni.Her satırın içime işlemiş kendimi sevdiklerimi görmüştüm senin satırlarında.
Bu kez bana öyle bir güç verdin ki anlatılmaz..Çok sağol canım.İnan bu blog bu güzel dostlar bana yaşamın güzelliğini ve bağlanmamam için nedenlerim olduğunu hatırlatıyor tekrar tekrar..
ne güzel olur bende sana kocaman sarılırdım o zaman:)
haklısın savaşı bırakmamalıyım annen gibi bir mucize daha yaratabilirim belki..inşallah..
Söz artık pes etmek yok..

Milena dedi ki...

Merhaba Bora Gürçay
öncelikle hoşgeldin..haklısın benimle, kişiliğimle uyumlu değil son zamanlardaki hislerim..ama benim durumumdaki bir insan sana bir an bile ağlamadım asla umudumu yitirmedim derse bilki yalandır..ne yazık ki inişler ve çıkışlar yaşıyoruz..önceki yazılarıma biraz bakarsan aslında fazlasıyla eğlenceli ve umut dolu bir insan olduğumu anlayacağını sanıyorum..
son günlerdeki kötü durumumdan kurtulmak için elimden geleni yapıyorum ve az önce söz verdim savaşım devam edecek..
umarım daha sonra daha güzel yazılarda görüşürüz..

Profösör dedi ki...

Seni hiçbir zaman yalnız bırakmayız. bunu bilmeni isterim. Sen disiplinyi birisin. Gereken neyse yapılmalıdır. Duayı ad eksik etmeyelim. Şifalar diliyorum.

Milena dedi ki...

Çok teşekkürler Hocam.
Halısınız gereken şeye kararı 3 doktorum kurul halinde vereceklermiş.Bakalım..sonuna dek bana verilmiş bu kutsal ömrü korumaya çalışacağım..dualar her an dudağımda merak etmeyin.

Adsız dedi ki...

yıllarca babamın ölümünün hayattaki en berbeat şey olduğunu bilerek yaşadım sonra noldu biliyomusun ben hasta oldum ölümle burun buruna geldim babam o benden daha kötüydü...iyi olmak herkesin hakkı ama sevdiklerimiz için güçülü durmak onlara borçlu olduğumuz bişey..başarmak zorundasın seni seven insanlar için vazgeçmen yasak.kocan çekip gitseydi üzülmezmiydin senle ben tam tersi durumdayız..seni anlayamam ama sende beni anlayamazsın..birini kaybetmek kendini kaybetmekten daa kötüdür işte bu yüzden ayakta kalmak zorundasın...mecbursun buna!!

Milena dedi ki...

Canım Emelcim
öyle haklısın ki..bende senin yerinde olamam ama ailemin yaşadıklarını düşündüğümde çok iyi anlıyorum söylemek istediğini.Benimle birlikte zayıfladıklarını,hastalandıklarını,işlerini tamamen bıraktıklarını herşeyi gördüm..Eşim şu anda psikiyatrik tedavi görüyor..dahası olamaz..inan vazgeçmeyi düşündüğümde aynen dediğin gibi benimle yaşayan benim için herşeyden vazgeçen bu insanları yüzüstü bırakamam diyorum..
teşekkür ederim canım..daha sıkı tutunmam gerektiğini bana hatırlattığın için..
sende kendine çok dikkat et çünkü hasta bir insanın yaşama tutunma sebebi olduğunu ve senin acına dayanamayacağını unutma..

Zeynep Şeker dedi ki...

Sevgili Milena,
Az önce bloğuna bir uğrayayım, bana geçtiğimiz haftalarda ödül veren bu tatlı bloğun sahibi neler yaparmış, edermiş bir okuyayım istedim. İlk okuduğum postun bu oldu. Hemen klavyenin başına oturdum sana bir parça olsun moral olabilmek için.

Benim annem ve ağabeyim de uzun yıllardır çok ciddi bir karaciğer hastalığıyla boğuşuyor. Oldukça ağır ilaçlar kullanıyorlar. Doktorlar şöyle olursa böyle olur diye diye içimizi karartsalar da her ikisi de hayata sımsıkı tutunmuş durumda. Evet yıllardır karaciğerleri sorunlu fakat onlar bunu umursamıyor. Hayattan keyif almayı başarıyorlar.

Senin durumun bir nebze olsun daha ağır anladığım kadarıyla ama sakın, SAKIN umutsuzluğa kapılma. Dilerim hayatında herşey çok güzel olur. İçin sıkıldıkça bunaldıkça da yaz kii biz de okuyup sana destek olabilelim.

Çok sevgiler.
Zeynep

Milena dedi ki...

zeynepcim
çok tatlısın desteğin için çok teşekkürler.Annen ve ağabeyin için üzgün olmamalıyım biliyorum çünkü onlar çok güçlü 2 savaşçı bundan şüphem yok.Söylediğin gibi hayattan kaçmak bir çözüm olmamalı bizler için biz bu hayatı farklı belkide çok daha kıymet vererek yaşamak için gelmişiz dünyaya..
kabul bazen unutsuz kötü çıkmaz dönemlerim oluyor ama ailem ve sizler sayesinde atlatmak çok daha kolay oluyor..
öpüldüünn çookk

Leah dedi ki...

Seni seviyom
Dirayetli ol
Kuyruğu dik tut lütfen Milena kuşu.
Umutsuzluğa kapılmak yasak. Umut ışığısın sen, saç ışığını. :*

Milena dedi ki...

Kardeşim benim ya
en çok ben seni seviyorum işte:)kuyruğunu dik tut Milena kuşu sözünü yazıcam buzdolabıma filan hiç unutmayayım hem gülümseyeyim hemde anlamı aklımdan çıkmasın diye..nasıl anlamlı geldi bu söz bilemezsin..