İngiltere ve ben..

Tam da ingiliz havasındayım..bulutlar,yağmur,yağmur ve daha çok yağmur:)eee blog madem herşeyimi biliyosun hayatımın İngiltere sayfasını anlatmam lazım ki beni daha iyi tanı.Bende macera çooook:)Çatlağın tekiyim işte ve çok tipik gezgin bir Yayım, ruhum böyle beni dünyanın herhangi bir yerinde bırak hiç tırsmam "aa ne güzelmiş lan "derim bol bol gezip dönerim..daha 17 yaşında üniversitenin hazırlık sınıfında ingilizce öğrenmeye çalışırken dedim ki;" bu böyle olmaz..ben ya Amerikaya ya İngiltereye gidicem orada öğrenicem".Milllet de haa tabi gidersin diyordu o vakit.Okul bitti 22 yaşındaydım dedim ki "iş miş aramam ben gidiyorum",o vakit bir erkek arkadaşım var ama çocuk ciddi bak gitme evleniriz kızım filan diyor ben de aynen şunu söyledim " sana iyi şanslar beklersen bekle beklemezsen de ben gidiyorum":)

Elimde bavulum kırık dökük ingilizcemle geldim çocuk bakmaya..Ne anlarım ben çocuktan,ev işinden..iş başa düşünce herşey oluyormuş dostum..2 velet tepemde bik bik ötüşür,ütü,çamaşır,okul,arkadaşlar amaaann çok zor bir hayat yani..Bir süre sonra bir alıştım çocuklar beni anneleri sanmaya başladı o derece,ülkenin fazla düzenli oluşuna alıştınız mı gerisi kolay.

Benim yaşadığım yer Londraya 45dk mesafedeydi. Sadece şirin bahçeli evler filan var ,daha ilk gün çocukları bıraktık anneyle(2 veletin annesi).Dönebilir misin eve dedi ooo ne varki bunda diye atladım hemen.Sonra o sokak senin,bu ev benim dolan dolan allahım her yer aynı çıldırmamak içten değil ,yav bir değişiklik bir düzen bozukluğu, bakkal çakkal bişey olmaz mı ?yok işte orada olmaz feci kayboldum.Allahtan Kıbrıs türkü bir aile beni bulduda anneyi aradı gelip aldı kadın beni yoksa kapı kapı dolaşacaktım:)İnsan başına böyle bişey gelse korkar dimi işte ben korkmam gülerim ve keşfe aynen devam ederim..benim kankilerden biri başka bir şehirde kalıyordu,benden 1 ay önce gitmişti İngiltereye.Ben kızı aradım yanına geliyorum dedim.Anne tren istasyonlarını yazdı şurda ineceksin tekrar bineceksin filan diye.."emin misin bak, acele etme sonra gidersin" filan diyor kadın bana ama ben nerdeee takmışım artık kafaya gidicem.Kaç tren değiştirdim bilmiyorum:)sora sora bağdatı buldum resmen.Cidden yardımsever insanlar ingilizler,soğuk diyenler halt etmiş.

Özledim bak şimdi oraları,yapılarını çok güzel korumuşlar,her yer tarih kokar İngilterede.Hangi şehre gidersen ayrı bir serüven.Londra bizim İstanbulumuz işte,kozmopolit(ingilizden çok Hint ve Polonyalı var şehirde)tarih kokan,ortasından muhteşem Thames nehri geçen bööyle zevkten dört köşe olabileceğin bir yer.Ama ben en çok Oxfordu sevdim yaa bu kadar mı güzel olur bir yer aman yarabbim bismillah..Hele üniversiteyi görsen vurulursun. Ben dedim ki"olum bunlarin ki üniversiteyse ben gidince kendi diplomamı yiyicem yok edicem "yani düşün artık ,ki ben harbi Türkiyenin en sağlam kampüslerinden birinde 5 yıl geçirdim.Okulun içine turistik gezi düzenleniyor, biz öğrencilere yaratık görmüş gibi bakıyoruz. Adamlar bildiğin yemekhanede yemek yiyiyor ama yemekhane dediysem sanırım Harry Potter orada çekilmiş(yemekhane sahneleri yani)acayip bir yer,biz ağzımız bir karış açık bakıyoruz onlar bize gülümseyerek el sallıyorlar..ayy çok komikti ya..

2 yıl kaldım İngilterede..çok çok güzel zamanlar geçirdim hatta geriye döndüğümde hayatımın en mutlu,en sağlıklı zamanlarını orada geçirmişim.Bu bünye 2 yıl boyunca sabah 7 akşam 12 koştu arkadaşım,herşeyi yaptım sosyal hayata katılmak için. 5 gün okula gittim ,çocuk baktım,kafede çalıştım,sınavlara girdim hep koşturdum kendi yaklarımın üzerinde durayım diye, iyi de kazandım çok şükür..ve en önemlisi grip bile olmadım 2 yıl boyunca.

En büyük kazancım da çok sevdiğim bir insan oldu, kendisi engelliydi ;feçti tamamen ve müthiş zeki bir adamdı.Oxfordu bitirmiş orada eğitmenlik yapmış.Sonrasında da danışmanlıkla çok iyi para kazanmış. Başına gelen onca şeye ,gençliğini hiç yaşayamamasına rağmen hayatımda tanıdığım en esprili en güleryüzlü insandı.Hayatımın en büyük derslerini ondan aldım,en yakın dostum oldu,hep dinledi,umarım hala iyidir..Bir kaç kere mail attım ama yanıt vermedi çünkü biliyorum uzaklığı ve özlemeyi pek sevmezdi.

Bir de dostum eğer esmersen ve İspanyol tarzı bir tipsen İngiltereye mutlaka git!Egon tavan yapıyor.İnsanın kendisini Cindy Crawford sanmaması içten değil.Burada Rus kızları nasıl muamele görüyorsa oradada esmerlerin gördüğü muamele aynı.Otobüste evlenme teklifi bile aldım ya düşün artık,metroda durdurup "nerelisiniz,sizin ülkede herkes böyle güzel mi? "filan dediler bir kere ya..Adamlar ispanyol hastası yalnız bende acayip benziyormuşum, gerçek ispanyolları görünce anladım.Yolda durdurup ispanyolca konuşmaya başladılar benimle "I don't speak Spanish"diyene kadar kanka olduk neredeyse o kadar eminler ki ispanyol olduğumdan hepsi şoka girdi" aa aynı bize benziyosun "dediler, bende farkettim dedim:)Hımm uslu bir kız oldum İngilterede cidden çünkü şu erkek arkadaşıma hep sadık kaldım öyleyimdir ben acayip sadakat duygusu vardır salak gibi..Niye salak gibi, adam beni 4 yıl sonunda boynuzladı da ondan..neyse..

Orada kalabilirdim ama kalmadım çünkü ben Akdenizliyim,şehrimi 
denizi,ailemi,insanlarımı çoook çoook severim.En önemliside güneşi oo ne yaa güneşi gören cennetlik, ben yapamam kardeşim yapanlara başarılar dilerim..Hiç de pişman değilim.Dünyanın en güzel yerinde yaşıyorum ne pişman olacakmışım ki..Bazıları salak mısın filan diyor çünkü değilim aksine çok akıllıyım:)ama tavsiyem dostum git,gör,mümkünse yaşa .Her insanın yaşaması gereken bir deneyim olduğuna inanıyorum ve seni öpüyorummm
ps:şiirsel bir son olsun istedim:)