Doğum günü sana hediyeler bana:)

Ben pandişi çok sevdiğimi sana daha önce söylemiştim dimi blogcum.Hımm bakayım sanırım 500 kere filan pandiş demişim tamam o zaman,net olsun diye tekrarlayayım dedim:)Cuma günü doğum günüydü..O gün ev satış işlemlerini bitirdi o kadar mutluydu ki bu işin bittiğine ben gizli gizli ağlasamda bazen, sırf o mutlu diye attım hüzünleri arkama.Bir insanı sevmek her haliyle kabul etmekten geçmez mi zaten?

Neyse gelelim doğumgününe..  çok zengin bir insan değilim çalışamadığım malum ama ona istediği birşeyi aldım tabi ki o da çok sevdi.O gün annesine gitmek istedi birlikte kutlayalım demişler.Akşam aldı beni ve yolda giderken şöyle dedi "aşkım bugün çok mutluyum o yüzden herkesi mutlu etmek istiyorum en çok da seni.Sana bir hediye almak istiyorum"demez mi?Şok şok şok!!Allahım yarabbim ne şeker bi şey yav bu adam insan doğum gününde herkesten hediye beklemez mi?Bu garibim hediye almak istiyor . Bir terslik var ama olsun yani böyle de kabulüm:)olur mu ne gerek var dediysem de (burada istemem yan cebime koy demek istiyorum) kendimi telefoncuda iphone bakarken buldum.Ben dokunmatik kullanamam, nasıl çalışır bu kardeş filan diyorum  ama aklıma blog arkadaşlarımın tanıttıkları o süslü püslü kılıflar,kapaklar geliyor diyeceksiniz ki telefon ondan alınır mı? Bende kadınım sonuçta, napayım gözlerim kamaştı onları görünce böyle ışıltılı taşlı şeylere hasta oluyorum ama cidden en son modelini istemiyorum dedim daha ucuz yollu olana gittim nasılsa onu da süsleyebilirdim dimi?:)Telefon olarak da düşündüğümde benimkisinin ekranı filan kilitlenip kalıyordu yani bunun daha çok işime yarayacağı kesindi.Öylece alıp çıktık bide pembiş bir kılıf aldım hemen ne o siyah öyle kasvetli telefona gelemem ben:)Birde pandişin annesine ve benim anneme de hediyeler aldıktan sonra pasta alıp kayınvalidemlere gittik.

Artık yaşlarımız baya ilerledi ama ikimizde bildiğiniz çocuğuz biz hala..Büyüyemeyen çocuklar grubundan.Bu yüzden kocamın doğumgününde en çok sevdiği şey çatpat (biz çatpat diyoruz ne ki o şeyin adı )böyle ışıklar saçıp yanıyor ya işte o!onlardan da aldık bayıla bayıla çevirdi elinde çok eğlendik kısaca..

Sonra benim iphone a bakalım istedik ne oldu dersiniz?görmemişin bir iphonu olmuş tutmuş  kapağını açamamış!cidden simkartı ne yapacağız neresine nasıl sokacağız bulamadık bir türlü ,ara ara yok,rezillik yani..öyle gerisindeyiz olayın:)ertesi gün gittik sorduk ,taktılar sağolsunlar ama cidden 40 yıl düşünsem bulamazdım..sonra programını yükledik ve öğrendik ki alette her şey para ;zil sesi parayla,bluetooth parayla vs. vs.internetten indireceksin herşeyi..Doğrusu bana çok ters geldi senin neyine dedim yani kendime...ama olsun sevdim yine de artık idareli kullanıcam şimdilik, inşallah bir gün çalışabilirsem hayatımın kalanını iphone da oyun oynamakla geçirmeyi düşünüyorum:))

O gün pandişle gezdik,yemek yedik çok eğlendik sinemaya gidecektik ama geçen hafta onu zorla soktuğum 'Midnight in Paris'ten sonra şöyle bir tepki verdi tabi  "bu hafta ben seçeceğim sen acayip acayip filmlere götürüyorsun beni" hihi napayım ben Fransız sinemasını,özgün filmleri seviyorum Woody Allen da sevdiklerimden biri.Ben çok sevdim filmi ama o uyudu yani neredeyse.Neyseki bu hafta onun tarzı birşey bulamadık da sert bir actiondan kurtulup eve gelmiş oldum.Ev dediysem bizim yazlık-çiftliğe geldik.Ben size ancak haftaya pandişle yaşadığımız evden yazabiliyor olacağım,haftaya evimizdeyiz artık kısmetse..


Ertesi günde annemle babamın bize hediyesinin vakti gelmişti.Ben Genco Erkalı çok severim.O büyük ustada kalkmış buralara kadar gelmiş gitmemek olmazdı son oyunu "nereye gidiyoruz"a bilet aldılar ikimiz için.Eğer fırsatınız olursa şiddetle,feci tavsiye ederim.Zaten sahnede öyle bir oyuncuyu izlemek çok büyük bir zevk ben kaçırmamaya çalışırım ustanın oyunlarını,bir de Aziz Nesin den derlemelerle birleşince bu oyun gücü varın siz düşünün..Hem çok güldük hemde ağladık yeri gelince..Bol bol da çuvaldız batırdık hakedenlere..Ama tabi kendimize de ne kadar tepkiseliz?ne kadar gösteriyoruz haksızlıklar karşısında tutumumuzu? diye de sormadık değil..Sanırım giderek sessizleşiyoruz toplum olarak yada sessizleştiriliyoruz böylesi daha doğru..Hangimiz o eski zamanlardaki gençlik gibi bağırabildik,düşüncelerimizi,rengimizi belli edebildik ki?Aman sus,aman yapma,sakın ha..larla büyüdük işte..neyse ya nereden nereye geldim ama yinede iyi oldu burada soramazsam nerede soracağım değil mi?

İşte böyle geldi geçti haftasonu,biraz önce pandiş aradı şefi demiş ki
"hep birlikte yemeğe gidelim"şimdi ocakbaşına mı ne gidiyorlar.Ay hiç sevmem böyle şeyleri benim sevgilim mümkünse böyle evde otursun arkadaşı olmasın hatta:)tamam saçma da kıskancım ne yapayım.. ses çıkarmıyorum ama şimdi bana sorun her saniye arasam mı arasam mı şeklindeyim.Aramamak lazım..
ps:özgür olmak ve ben sana izin vermiştim ama diyebilmek için fazla sıkmamak lazım..ne demişler bugün sana yarın bana:)