Son haberler..

Yine neler yapıyor bu kız diye bir sormuyorsun blog yani ben gelip hal hatır sormasam senden tık yok.Olsun alıştım artık..Valla düşe kalka geçiyor işte hayat.Kocimle barıştık malum eve döndüm,işi bıraktım ki bu çok hüzünlüydü.Öğrencilerime çok alışmışım, iyi ki daha uzamamış dedim yani.Birkaçını sınava hazırlamıştım hala kaç aldılar diye meraktayım.En gıcık olduğum yönüm de bu bana bir sorumluluk ver ben öleceğimi bilsem onu en sonuna dek yapmaya çalışırım.Yaptım ya gerekeni gerisini boşver diye bir durum yok.Allahtan doktor filan olmamışım kahrımdan 3 günde giderdim..

Orayı bırakıp gelmek kolay olmadı yeşilin içinden,doğadan,
köpüşümden,anne babanın rahatından gelince açık söyleyeyim biraz afalladım.Evimi,kocamı özlesem de insan bir tuhaf oluyor işte..Birde annenin sağladığı konfor var; en sevdiğin yemekler var,nazlanmak var.Eh ne yapalım burada da bekleyen tonlarca çamaşır ve ütü var diyerek işe giriştim.Bir baktım iyice sarmışım demek bisiklete binmek gibi buda unutulmuyormuş.Börekler,
kurabiyeler neler neler yaptım..Yemek yapmak ciddi güzel lan.

Bu arada da benim geçti dediğim kanamam yemeyi filan abartınca yine başladı hatta dün .okunu çıkardı:)o derece kanadı acil yolunda kesildi bende geceyi orada geçirmekten kurtuldum.Sabaha kadar uyumadım gerçi evde..Sabah da doktor smilecığıma koştum.
Sonra doktorum oradan,buradan,dereden,tepeden sonunda da nakilden söz edip durdu.Bana eninde sonunda karaciğer nakli gerekeceğini ilk kez bugün ciddi ciddi düşündüm.Bilemiyorum hayatının sonuna dek götürür diyorlardı anlayamadım.Bu doktorlarda çalışmaktan kafa biraz iyi ben sana diyim blog.Napayım ya nakilden korkan ne olsun:)

Dipnot organlarınızı bağışlamayı unutmayın ben ve benim gibi birçok hastanın yaşamasının tek yolu tek umudu bu..


Neyse durum ciddileşti salla bunları blog.Hava acayip güzel bugün bol bol gezdim tozdum neynayla.Kumpir yedim,vişneli pasta yedim bide pembe kot aldım.Çok güzel bir pembe vuruldum resmen.Bugün herşey pembeydi bence.Pembe allık,ruj filan da aldım artık hastanede duyduklarımı bastırma psikolojimiydi neydi bilmiyorum ama çok mutlu oldum garip ama hala mutluyum.

Bu arada sana bomba bir haberim var blog herşey yolunda giderse bu kış yada seneye yaz annemlerin üst katına taşınma gibi bir durumumuz var.Çünkü bu böyle gitmiyor işte benim hastalığım hastaneye ve aileme uzaklığımız bizi kötü etkiliyor.Sabırsızlıkla bekliyorum o günlerin gelmesini:)