Silmeden..

Aslında yazmaya vaktim yok biliyorsunuz..Ders çalışmalıyım çünkü olmam gerekenden çok gerideyim ama yapamıyorum istediğim gibi çalışamıyorum.Yazmalıyım..içimi açmam,çığlık atmam gereken zamanlardan biri.Aslında bu blogu çığlıklarımı atabilmek içimi açabilmek için açmıştım,yazmak söylemekten hep daha kolay gelmiştir bana..ama öyle bir durum oldu ki burada öyle çok sevdiğim insanlar varki sanki onları üzüyormuşum ben kötüyüm deyince canları yanıyormuş gibi gelmeye başladı..Bu kez yine içime atmaya başladım bazen.Yapmamalıyım ama..düşündüm siz dostlarımsınız iyi günde de kötü günde de benim için buradasınız..

Beyaz Sayfanın mimini yapıyorum şu an "silmeden"..Silmeyeceğim..imla hatasıda yapsam,ağlasam da bağırsam da silmeyeceğim..
Ben bu hayatı seviyorum,yaşamayı,dünyayı,insanları,çiçekleri,hayvanları herşeyi,herşeyi seviyorum..bazen sevmeseydim bu kadar bağlı olmasaydım allah gitmeme izin verirdi belki diyorum..Çünkü bazen ben gerçekten gitmek istiyorum..Sonra bu düşünceden de korkuyorum olmaz diyorum gitmek istersem giderim oysa daha yapmam gerekenler var çok gencim ben..sonra acılar geliyor vücudumda 3 adet ölümcül kronik hastalıkla yaşamak zorundayım..Hepsi ayrı ayrı zor hastalıklar ve 4 yıldır canımı acıtıyorlar bazen biri baskın oluyor,bazen diğeri bazen hepsi birden yükleniyor..vücudum koca bir savaş alanı tek kaybeden ben..

Geceleri uyuyamıyorum her yattığımda "Allahım nolur yarın da bişey olmasın acil servise gitmek zorunda kalmayayım..beni delik deşik yapıp aletlere sokmasınlar başımda korkulu gözlerle bana bakmasınlar nolur" diyorum..Aylardır hiç acil servise gitmedim,hiç korkutucu derecede hasta olmadım ve bu beni rahatsız ediyor..Ne garip değil mi?bu kez de sürekli bekliyorum her gün ne zaman daha çok hasta olacağım endişesini taşıyorum.

Belki o ürkütücü durumu yaşamıyorum ama hergün hastalıklarımın etkileriyle yaşıyorum şanslıysam bazen çok güçlü hissediyorum yazları o da nadiren..benim için şiddetli baş ağrıları,sebepsiz üşüme,aşırı halsizlik,deliye çeviren eklem ve kas ağrıları,mide ağrıları günlük hayatın parçası..Bunlar aşırı şiddetle gelmediği sürece hissetmiyorum bile..Sadece kortizon mucizevi ilacı yüksek dozda aldığım zaman kendimi inanılmaz enerjik,acısız,normal insanlar gibi sizler gibi hissediyorum.Ne kadar şanslı olduğunuzu bilseniz sadece güne acısız başladığınız için,uzun uzun yorulmadan yürüyebildiğiniz için,istediğinizi rahatça yiyip içebildiğiniz için bile her an şükretmelisiniz ve çok mutlu olmalısınız bence..

Son haftalarda doktorum beni harika görüp kanım yükseldiği için kortizon seviyesini şiddetle düşürdü bu benim için gökyüzünde uçarken yerde sürünmek zorunda kalmak gibi birşey..Her gün yorgun ve ağrılarla uynamaya başladım yine.O kadar sıkıcı bir insanım ki ailemi bile sıkıyorum artık(kocama söylemiyorum pek)..Bir günde bir şeyim yok de kızım diyorlar bana bazen ve bu daha da içimi acıtıyor sanki ben böyle olmasını istermişim gibi..Eskiden beni evde bile göremezlerdi o kadar enerjik o kadar mutlu bir tiptim ki sürekli bir hareket vardı hayatımda..Asla yorulmazdım ki hep bu kadar olmasa da kansızdım ama zerre kadar etkilemezdi beni..

çok sıkıcı bir yazı oldu..sonuna kadar okuyabildiyseniz bravo ama ben rahatladım yazınca..Bu arada aylardır kaçtığım bir endeskopim var aslında rutin ve normal bir şey benim için ama onu bile istemiyorum bana dokunsunlar istemiyorum o derece yılmışım geçen sene..Kendimi toplamalıyım.Bana verilen hayat bu..hayatta kalmam ve buna direnmem gerek üstelik ben aldığım her nefese şükreden biriyim..Bazen isyan ediyor işte insan.Bugün kötü uyandım çünkü..üşüme bir yandanda aşırı yorgunluk,baş ağrısı eklem ağrılarıyla uyandım geçecek daha iyi olacağım..Belki başka bir ilaca başlatacaklar beni o daha iyi gelir..

merak etmeyin her zaman ki gibi iyi olacağım..