Off..Naptım blog ben sana ya..Cidden çok ihmal edildin.Yapacak bir şey yok beni bilirsin..tipik bir yay burcuyum herşeyden sıkılabilirim.Özellikle 2 yıl sınır çizgim.2 yılda sıkılmadığım bir şey yok gibi.Toparlayıp tekrar çabalamam için zaman gerekiyor, bazen de tamamen salıyorum en gıcık yönlerimden biri.
Neyse işte doğum günümün üstünden 1 hafta geçti.Artık çok acayip yaşlıyım öyle yaşlıyım ki yaşımın dile getirilmesini bile istemiyorum.2 yıl önce bağıra bağıra şu yaşa girdim demiştim şimdi kendime bile söylemek istemiyorum.Herşeyi bırak kemik erimem bile var öyle yaşlandım:)şaka sanırsın ama değil kortizon ve hareketsizlik yaptı bunu ama tabi ben" napalım yaşlanıyorum" dedim doktoruma ,adam beni dövecekti neredeyse:)
Sana doğum günüm süperdi yemeğe çıktık filan demek isterdim ama değildi.1 ayda 2.kez gribe yakalandım doğum günümde de yapayalnız evde yattım bütün gün. Akşam dünya tatlısı kociş elinde çiçeklerle ve pastayla geldi.Neyse ki kutladım doğum günümü yani.Dünde beni Mango Outlete götürdü ve elbette muhteşem bir doğum günü haftası yaşamış oldum:)Şu Google çok tatlı ya bayıldım ekrandaki pastalara öpücükler kocime ve Google'a:)
Tabi kutlama filan güzel de, aynadaki gerçekler değişmiyor ne yazık ki.. Artan göz altı kırışıklıkları,selilütler,azalan saçlar mesela..Herşeyi geçtim de o bakışlara noluyo ya?varsay ki genç gösteriyosun ama o gözler asla 20 yaşındaki gibi bakmıyor; o yılları yaşamışsın,bilgeleşmişsin işte bitarafını da yırtsan o bakışlar ele veriyor.Amaan olsun ya bu yaşlarda güzel aslında (gençler üzülmesin:)
Napıyorum dersen blog uzuuun uzzuun annem ve babamla yaşadıktan sonra artık evimize gidelim dedik,bizim de bir evimiz vardı ya dedik ve geldik.Ben artık dışarıda bir işte çalışamayacağım gerçeğini kabullendim.Yapacak bir şey yok.Biri işe alsa beni 3.gün vazgeçer çünkü hasta olurum muhtemelen:)bende oyalanacak bir şeyler buluyorum işte..evden bişeyler yapmaya çalışacağım bakalım.Bide bir kursa filan gideceğim bir hobim olur bari artık zamanı geldi.
Neyse bu aralar you tube a feci sardım onların hayatının içindeyim resmen.Mesela Darcy diye bir şeker var yok böyle bişey annesinin kanalından seyrediyorum çocuğa aşık oldum sanırsam:)böyle bişey istiyorum ama esmeri olabilir tabi:)
Cidden çok güzel hediyeler olan çekilişler var..buda onlardan biri bir bakın derim.Çekilişleri Big mac menü:)ki bayılırım.. Mamontenka ve Kermit alemlerde.
Türlü oyunlar oynamaya devam ediyor. Herkes bu kadar ağır yaşıyor mu diye soruyorum kendime bazen artık sormaya bile korkuyorum..Bazen şaka gibi ardı ardına gelen felaketler berbat eşek şakaları gibi kulaklarıma inanamıyorum,yalan olması için dua ediyorum ama yok değil işte doğru..ve ben baş etmek zorundayım,stresten uzak durmak zorundayım vs vs çok şükür ki Cipralex var öyle doğru bir zamanda antidepresan içmeye başlamışım ki yoksa geçirdiğim korkunç kış üstüne tamamen devrilebilirdim.
Yazacağım,lafı uzattım ama yazmak da zor.Hani geçen yazımda bahsetmiştim çok sevdiğim kuzenim MS e yakalandı diye(37 yaşında) ve iyi olacaktı 2 ataktan sonra başaracaktı ki çok şükür iyi de gitti ama bir süre önce annem teyzemle konuşurken yine çığlıklarını duyup yanına koştum elbette ilk aklıma gelen kuzenimin atak geçirmesi,sakatlanması gibi şeylerdi oysa bu kez sorun onda değildi ondan 1.5 yaş küçük kardeşi hasta olmuştu kansere yakalandı..hastalığın adını hala ona yakıştıramıyorum...O pırıl pırıldır,neşelidir,çok iyi kalplidir,dürüsttür herşeyiyle tanıyabileceğiniz en güzel insanlardan biridir.Lakin bu hastalık gelip birçok güzel insanı bulduğu gibi benim kuzenimide buldu üstelik ailemizde hiç kanser yokken..boğazındaki doku alındı bikaç gün içinde radyoterapiye başlanacak.Taramalara göre çok şükür başka hiçbir yerinde yok ve yayılmadan yakalandı.Radyoterapiden sonra umarım çok iyi olacak 5 yıl yakın takip edilecek ben tüm yüreğimle yeneceğine inanıyorum o güçlüdür çünkü.Elbette daha yeni MS olan abiside bu haberle birlikte atak gelmemesi için yeni bir iğneye başladı çok halsiz düştü ama şükür ki iyi.İkisininde dünya güzeli çocukları var.Büyük kuzenimin oğlu, küçüğün kızı var yeni 4 yaşına girdi.Allah çocuklarına bağışlasın ikisini de lütfen dua edin onlar için..
Teyzemin durumu malum..Annem de çok kötü sürekli ağlama nöbetleri geçiriyor.Ben ailenin hasta çocuğuyken neden ben derken şu geldiğimiz durum korkunç..Beni sorarsanız bayramı ateşli ve uyuyarak geçirdim.Hala da çok halsizim.Ama genel kontrollerime göre herşey iyi gidiyor gayet iyiyim.
Dostlar sakın kendinizi üzmeyin,sıkmayın,abuk subuk dünya işlerine kafayı takığınız zaman beni ve ailemin düştüğü şu durumu düşünün.Hayat çok kısa,çok garip,anlaşılmaz bir yolculuk.Sağlıklı olduğunuz her anın tadını çıkarın inanın size verilmiş en büyük nimet bu kaybetmeden anlayın..
Düşündüm de her zaman hızlı bir özet gibi yazmak zorunda kalıyorum.Anlatacak çok şeyi biriktiriyorum sonra da "uff bu yazıyı hiç beğenmedim"diyorum.Neden doğru zamanlarda yazamıyorum çünkü bildiğiniz gibi ben hem boş gezen hem de kalfasıyım:)ve bu hiç kolay bir iş değil.Sürekli çaba gerektiriyor:)
Koskoca bir yaz geçti..Bu yazı çok bekledim sürekli yaz gelsin şöyle yapacağım yaz gelsin böyle yapacağım deyip durdum hatırlarsanız.Vee evet yaptım.İnanılmaz eğlendim bol bol ,çok çok yüzdüm en son 8 eylülde yüzdüm ve bıraktım denizi.Tüm yaz yazlıktaydım ve deniz konusunda çok şanslıyım.İnsanlar küçük Miami filan diyorlar buraya orman-deniz dipdibe.Bu arada Çeşme'ye de gittim kuzenimle çok eğlendik.Dans ettik ki en güzeli buydu:)özlemiştim
Sağlığım bu yaz hiç sorun çıkarmadı.Tahtalara vuralım:)Elbette hayat bu kadar mükemmel gitmiyor.Çok üzüldüğüm bir dönem yaşadım.Çok sevdiğim 37 yaşındaki kuzenimin MS olduğunu öğrendik.Hastalığı tanımadığımız için tüm kötü senaryoları düşündük sakat kalacak vs.sonra öğrendik ki insanlar MS le uzun ve kaliteli bir hayat sürebiliyorlar artık.O da iyi çok şükür 2 atak geçirdi ama şimdi sapasağlam.en büyük gücü dünyalar güzeli 4 yaşındaki oğlu o çok iyi bir baba.
Bu arada kuşlarımdan da bahsetmeliyim.Yukarıda gördükleriniz cingöz ve obur.İlk önce sepet kolunda duran cingöz, bana açız yemek ver diye nasıl çemkirdiklerini de rahatlıkla görebilirsiniz özellikle cingöz kanat filan kaldırıyor öyle sinirli:)anneye çemkirilmez çok dedim büyüyünce uslandı şükür.3 tanelerdi biliyorsunuz.Ne yazık ki sadece Cingöz hayatta kalabildi.O kadar şekerlerdi ki onları dışarı çıkarmaya başladığımızda peşimizden koşuyorlardı acıkınca cik cik yemek istiyorlardı.Sonra katil bir kedi musallat oldu.Müloş zaten uçamıyordu.Bir gün onu bulamadık.Tahminimizce kedi ilk onu yakaladı sonra Oburu ki onunda kanatlarında sorunu vardı, neredeyse gözümüzün önünde yakaladı sinsi kedi yavrumun çığlıkları hala kulaklarımda.Elime geçseydi ilk kez bir canlıyı öldürebilirdim o derece canımı yaktı..neyse ki Cingöz çok sağlıklı ve güzel bir kuş oldu.Veteriner bile göç zamanından korkmuştu umarım gider demişti(adam kaydedip you tube da yayınlayın süper bişey filan dedi ya).Benim dünyalar güzeli kızım çok zeki bir kuş oldu son güne kadar bizi ziyarete geldi ve bir gün yok oldu diğer tüm karatavuklarla birlikte..onu çok özlüyorum ama doğaya güzel bir dişi kuş kazandırdığım için çok mutluyum.
Çok uzun oldu bu yazı şimdilik bu kadar olsun.Devam ederim mutlaka..
Evet biliyorum çok uzun zamandır yazmadım ama bir sorunum var; şimdi nereden başlayacağımı bilemiyorum.Bende Beauty Gore the Ladylicious blogundaki bu çekilişe vuruldum hem haber vereyim hem de bir yerden başlamış olayım istedim.İnanın ek haklarla ilgisi yok:)
İşte benim yavrularım:)Bende anne oldum sonunda kuş annesi..Valla annelik gibi olamaz demeyin büyük bir fark yok.Hayatım 10 gündür şekerlerimden ibaret.Diyeceksiniz ki nasıl oldu bu iş kim bu yavrular?bizim yazlık evdeki ağaca bir karatavuk kuşu yuva yapmıştı gidip bakıyorduk önce 2 yumurta ardından 4 yumurta oldu sonra bir baktık 4 yavru nasıl şekerler tüysüz müysüz.
Bir gün feci bir yağmur yağdı fırtınayla birlikte..her yer alt üst haliyle benim aklım kuşlarda.Yağmur biter bitmez koştum ve korktuğum olmuştu ağacın altında yerde 4 tane et yumağı yavrucuk.Ağlayarak babama seslendim.Birini hemen aldım diğerlerinide annemle babam aldı.Elimizde nefesimizle ısıttık.Nasıl soğuktu vücutları donmuşlar resmen.Öyle kötü görünüyorlardı ki..ellerimizde hareketlendiler,ısındıkça kanatlar bacaklar oynamaya başladı..Hemen bir kalburun içine havlu koyup yerleştirdik.Uyudular bol bol sonra ağızlarını açmaya başladılar bizde beslemeye başladık.
İlk gün sadece sulu ekmek verdik.Sonra netten baktım ki bu kuşcuklar etçil.Yumurta beyazı sarısı iyice karıştırıp pişirin verin yazıyordu bildiğimiz omlet yani.Benim yavruların favori yemeği omlet:)O kadarla kalmadı tabi solucan yemeleri gerekiyor haliyle bizde bol bol bulduk canlı olarak ve ben hayatımda ilk kez yavrular için elimle canlı solucan tutup bebeklere verdim.O kocaman solucanları savaşa savaşa nasıl yediklerine inanamazsınız.Annelik böyle bişey demek ki insan herşeyi yapabiliyormuş.Sabah sabah kalkıp kakalı havlularını yıkamak da dahil:)
10 gün geçti ne yazık ki en küçüğümüz minnoşu kaybettik 2.gün gitti cennete..Cingöz,Mülayim(müloş yada meloş)ve obur bizimle.Şu an yandaki gibiler.Evet hepsini ayırt edebiliyorum.Cingöz inanılmaz hareketli şu anda ufak ufak uçma talimlerinde,mülayim adı gibi hareketsizdi hep ve son günlerde farkettik ki tek kanadı sakat yemesi güzel ama çok üzüyor beni hali öyle hareketsiz..Obur da adı gibi feci yiyiyor en küçüktü şu an en iri oldu o da çok hareketli.
Gece uyuyorlar saat 10 gibi sabah da 06.30 da "anneee yeter artık uyuduğun açız bizz" diye yani ciiikk diye yırtına yırtına bağırıyorlar hemen uyanıyorum doyuruyorum karınlarını sonra babama emanet ediyorum birkaç saat. Öyle akıllılar ki acıkınca uçup yere inip babama haber veriyorlar yemek yiyene kadar huzur yok.Babam yoksa benim odaya yöneliyorlar cak caak diye kaldırıyorlar felaket zekiler ya..
Tek sorun fazla evcilleşmeleri.İnsanlardan korkmak gibi bir hisleri yok haliyle tam tersine yanımıza gelip üstümüze çıkıyorlar.En huzurlu oldukları an üstümüzde yattıkları an.Onları nasıl göndereceğim bilemiyorum.
Öyle alıştım ki o güzel ötüşlerine,onları sevmeye,onlara bakmaya ne yapacağım gittikleri zaman hiç bilmiyorum..
Bugün gözlerimle gördüm direnişin gücünü..Eylemin nihayet daha aktif bir parçası olabildim.Tenceremle,tavamla ve bütün havamla balkondaydım.Neredeyse tüm insanlar balkondaydı.Hepimiz tek yürektik.Işıklar yanıp söndürülüyor,sokak inanılmaz seslerle inliyordu.Evden çok geniş bir alanı görebiliyoruz.Yanıp sönen bir ışık şenliği gibiydi ortalık.Üç beş çapulduyduk neredeyse tüm İzmir hepimiz..
Bugün Taksimde olanlar için çok üzgünüm.Gerçekten oraya girmeyeceklerini ummuştum bir kez daha hayal kırıklığına uğradım..İçimde yazmak istediğim çok şey var ama şu an Tvde gördüklerime inanamıyorum..oradaki pırıl pırıl gençlerin yaşadıklarına inanmak istemiyorum..
